Welke traditie wordt er nu bedoeld, deel II
In juni 2004 heeft Michiel Smit van Nieuw Rechts een boekwerkje uitgebracht met de titel “Nederland op zijn kop”; hierin reageert hij tegen de multiculturele samenleving. Deze samenleving zou alleen maar leiden tot chaos, vervreemding en verloedering.Nu vraagt u zich natuurlijk af waarom ik daar mee begin? Wel nu, Jaap van Beek van het AFA landelijk secretariaat heeft in Alert hierop gereageerd en hier wordt weer in het kort verwezen naar de Joods-christelijke traditie. Ook Michiel Smit is van mening dat de ‘vreemdelingen’ het ontbreekt aan het besef van goed en kwaad en kennis van de Nederlandse geschiedenis; daarnaast wordt aangegeven dat we moeten leren inzien dat de Joods-christelijke traditie de basis is van het besef van goed en kwaad.
Opvallend is dat vaak de populistische politici dit gegeven aandragen; tevens wordt dan maar snel vergeten dat er een Joods-Marokkaanse traditie is – die langer bestaat dan de Joods-christelijke traditie - , die constructief is met veel raakvlakken en overeenkomsten. Daar wordt niet over gesproken, want dan komt de heer Smit, de heer Wilders en andere Wilderianen slecht uit.
Waarom dan toch spreken over de Joods-christelijke traditie? Sinds mensenheugenis werden de Joden vervolgd door de Christenen. Dit flinterdunne lijntje van een gezamenlijke traditie bestaat pas enkele jaren en dat weet de heer Smit ook wel. Maar er is iets tegen de komst van de Islam en de Moslims, want we kennen het hier niet. We zijn er niet mee gewend. We horen alleen de slechte dingen, die ons verteld worden door mensen die er zogenaamd verstand van hebben. Tevens wordt er steeds naar het buitenland gekeken. Nederlanders die Moslim worden, zijn al helemaal van de pot gerukt; iemand bij zijn volle verstand doet zoiets toch niet?
Nu, ik was bij mijn volle verstand toen ik een zeer belangrijke stap in mijn leven heb gezet, de dag dat ik de geloofsbelijdenis in het Arabisch heb uitgesproken, en ben er nog steeds trots op. Na de dood van een goede vriendin was ik op zoek naar iets in mijn leven, dat boven ons zou staan. Ik had net veel werk gedaan in het kader van kankeronderzoek en die goede vriendin was overleden aan totale kanker. Iets moest er zijn; ik zocht rust, geen aanbidding van een crucifix, beelden en schilderijen, maar een gevoel dat er echt een God bestond, iemand die op mij lette en mij de weg wijst. Die weg heb ik gevonden.
Als we verder googlen komen we terecht op witheet.com die ons weet te melden dat het in historisch en cultureel perspectief het beter is te spreken van een Joods-Islamitische traditie, daar het Christendom als traditie te jong is om in dezelfde lijn genoemd te worden met de Joodse en Islamitische tradities. In het stuk wordt de volgende tekst gebruikt: “De Nederlands joods-christelijke traditie is een geuzennaam voor de traditie waarin de joden uitgemoord worden door de christen om vervolgens als in een monsterverbond de tanden in de Islam te zetten.” Is het in de historie niet altijd zo geweest dat er als geruzie is dat we een gezamenlijke vijand zoeken om de onderlinge problemen naar achteren te schuiven? Het zou kunnen. Verder kan je op de site lezen: “De christen, jood, of andere Nederlander die de tradities en de cultuur van de islam niet erkent als onderdeel van de Nederlandse samenleving doet zichzelf niet alleen te kort, maar heeft ook een zeer beperkte kijk op de geschiedenis. De westerse cultuur, de tradities, de kunsten, de beschaving waar de christen over opschept zijn rechtstreeks geïmporteerd uit Irak. Het land van de Eufraat en de Tigris.” Het is een kijk op de gang van zaken, zoals er ook vele andere ideeën zijn in onze maatschappij.
Ook Boris van Ham stelt de Joods-christelijke traditie ter discussie op zijn weblog. Hij geeft aan dat er nogal wat Joden zijn die zich ergeren aan het feit dat ze steevast als een soort bijvoeglijk naamwoord bij de christelijke traditie worden genoemd. Ook vindt hij, is het vreemd dat de Joods-christelijke traditie in verband wordt gebracht met de gelijkheid van mannen en vrouwen, scheiding tussen kerk en staat, en onze democratische rechtsstaat. De meeste zaken hier genoemd zijn niet gekomen door ‘religieuze’ verworvenheden, maar zijn tot stand gekomen door de ‘verlichting’. Pas toen dit ook gebeurde in Nederland, kregen we een echte rechtstaat, waarbij ook een geformaliseerde vrijheid van godsdienst werd ingevoerd. Quote: “Het gros van de moslims is inmiddels al lang bezig zich te ‘verlichten’ en maken hun eigen keuzes binnen hun geloof. De meeste moslims komen uit gebieden waar de verlichting nog niet had plaatsgevonden, dus zij maken dat proces nu in sneltreinvaart mee. Steeds minder meisjes dragen hoofddoeken en met horten en stoten komt er steeds meer discussie op gang over onderwerpen als vrouwenrechten, homoseksualiteit en afvalligheid. Intussen is er in New York een moskee met zowaar een vrouwelijke imam, en zijn er ook liberale moskees waar vrouwen en mannen niet meer apart bidden maar in één ruimte, net zoals bij liberale joden. Het zou fantastisch zijn als juist ook Nederland een van de belangrijkste plaatsen zou worden waar een Europese en verlichte islam zich zou ontwikkelen. Met felle geloofskritiek, met volstrekte vrijheid van meningsuiting en met een niet dogmatische benadering van de Koran.”
Een mening die Boris van Ham op zijn weblog heeft geschreven, het zijn van die hersenspinsels die de rechtse Wilderianen zeker niet lezen en al helemaal niet lezen, want zulke dingen mogen niet gezegd worden. Een ding heeft Pim Fortuyn ons wel geleerd en dat is dat alle zaken bespreekbaar moeten zijn; ook als de zaken eens door links bespreekbaar worden gebracht. Minister Vogelaar heeft een discussie opgestart die net op tijd is gekomen. We moeten ons opstellen als goede gastheren en –dames in het land dat altijd bekend heeft gestaan als een tolerant land, maar die tolerantie is niet meer terug te vinden. Waar is mijn land gebleven waar een ieder welkom was?
Labels: Politiek vs. Islam
gepost door Henny A.J. Kreeft @ zondag, augustus 05, 2007
0 reacties
