Aljoum: Politiek: landelijk, regionaal en lokaal

Zuiderzee ballade?

Het had zo mooi kunnen zijn. Hans was ook zo verliefd … geweest op zijn meisje, op zijn Greetje, maar er is wat gebeurd met haar de laatste tijd. Ze is veranderd, ze is harder geworden, ze is niet meer de Greetje van toen.
Tien jaar waren ze verliefd en verloofd, maar Hans zag het niet meer.

Tien jaar gelegen had hij Greetje leren kennen op een feestje van vrienden in de provincie en hij was meteen verkocht; verkocht aan haar golvende blonde haren maar vooral haar blauwe ogen. Het was gelopen zoals hij had gehoopt, hij had de aandacht van haar weten te vangen, hij had een gesprekje gehad en Greetje had zelfs toegezegd om met hem een keer wat te gaan drinken.
Die ontmoeting was zo fantastisch geweest, wat was hij verliefd. Ze hadden elkaar allerlei geheime dingetjes verteld uit hun ‘vorige’ leven. Het klikte gewoon. Hoe en waarom hebben ze zich nooit afgevraagd, het was er gewoon. En het was zo lief en teder.
Hans was van goed afkomst, zijn vader was huisarts geweest in Emmeloord; hij liep ook graag in een kostuum rond, zo voelde hij zich prettig. Greetje had tegen hem gezegd dat hij er ook als een dokter uit zag. Aangezien ze net een boek had gelezen over Jansen & Jansen, had ze hem gekscherend “mijn Dr. Jansen” genoemd. Hans kon natuurlijk ook niet achterblijven en had haar “Mijn Zuiderzee”genoemd. Dat had ze dus niet gesnapt en hij had het met al zijn liefde uitgelegd. Haar golvende haren deed hem denken aan de zee en in haar mooie blauwe ogen wilde hij wel verdrinken; aangezien hij uit de polder kwam, was de link naar de Zuiderzee snel gelegd. Ze vond het wel grappig: Zuiderzee en Dr. Jansen. Toen hadden de bellen al voor Hans moeten gaan rinkelen, want altijd moest Zuiderzee als eerste genoemd worden, maar hij was blind verliefd.

Ze hadden afgesproken om elkaar regelmatig te gaan zien en van het een kwam het ander. Er stond een echte warme relatie. Het ging zelfs zo ver dat ze gingen verloven. De mooiste dag voor Hans, hoewel vele vrienden hem gewaarschuwd hadden. Greetje was bekend, maar erger nog Greetje was ambitieus en wilde steeds meer en steeds groter en daar moest iedereen voor buigen. Wat Greetje in het hoofdje had, moest ook gebeuren.
Maar dat zag en merkte Hans niet, althans niet in eerste instantie. Maar op enig moment kwamen er toch wel wat vragen opzetten. Hans en Greetje hadden besloten dat ze op enig moment zouden gaan trouwen en samen zouden gaan wonen. Aangezien Hans verknocht was aan Emmeloord, zou hij graag in Emmeloord willen blijven wonen. Hij had tenslotte een mooi en groot huis en Greetje kon best daarbij intrekken. Maar hierbij had hij niet op Greetje gerekend. Greetje had ook een groot en mooi huis in Lelystad, en wilde dat steeds verder uitbreiden, een kamer erbij, een serre, een hele vleugel, parkeerplaatsen aan de voorkant maar ook aan de achterkant en zo ging het maar door. Greetje had tegen Hans gezegd dat ze nog wel wat spulletjes nodig had en Hans, de goedzak zelve, had al wat spulletjes aan haar gegeven. Maar daar bleef het niet bij; Greetje wilde steeds meer en vroeg zelfs om geld en Hans gaf ook geld aan haar.

Vrienden van Hans waren er achtergekomen dat Greetje een buitenechtelijk kind had die niet thuis woonde. Ze had een keer een slippertje gemaakt met een arts uit Almere, maar kon het kind niet opvoeden en het kind was uit huis geplaatst. Het kind was een dochter met de naam Godelieve, maar die naam was voor het kind te moeilijk en ze kwam niet verder dan Goed. Vandaar dat Greetje haar dochter steeds Het Goed had genoemd. Godelieve woonde in een groot huis in Dronten, waar ze veel ruimte had.
Hans werd door zijn vrienden op de hoogte gebracht van Het Goed en had het ook aan zijn Greetje gevraagd. Greetje was boos geworden en vanaf dat moment was het met de relatie wat moeilijker geworden. Steeds had ze smoesjes klaar als Hans weer een afspraak wilde maken en Hans zag Greetje steeds minder. Greetje was ook steeds minder op Hans gesteld want hij kon haar niet geven wat ze wilde, nl. een nog groter huis, aanzien en macht. Dus Greetje ging langzaam maar zeker weer op vrijersvoeten komen, maar deze keer keek ze niet meer naar het noorden, naar de andere kant van de Ketelbrug, neen ze was weer op zoek naar een flinke kerel richting Amsterdam. Want de polder werd haar te benauwd. En een slippertje had ze al eens in Almere gehad, waarom zou ze dan ook niet in Almere en Amsterdam kunnen gaan zoeken. Aan die kant gebeurt het, aan die kant is er leven en Greetje wilde leven. Niet blijven zitten met die saaie zgn. dokter uit Emmeloord. Daar had ze genoeg van en tenslotte was toch 17 jaar jonger dan hem. Nee, ze wilde leven en dat doe je in Almere of Amsterdam of misschien wel in allebei. Een triootje, daar had ze ook wel eens wat van gehoord, dat wilde ze wel eens proberen, samen met een echte sterke kerel uit Amsterdam en met een kerel uit Almere. Op de momenten dat ze er aan dacht, kreeg ze het helemaal warm van binnen. Misschien dat ze dan nog een groter huis zou kunnen krijgen en zou Het Goed weer thuis kunnen komen wonen of misschien ook wel niet ….

Hans kon het niet aan, maar wat moest hij nu gaan beginnen? Een andere vrouw zoeken? Iemand die de plaats van Greetje in zou kunnen nemen? Een vrouw net zo mooi en lief als zij? Zou dat kunnen?

En voor Lelystad …. ligt Emmeloord aan de horizon.

Labels: Ziekenhuis

gepost door Henny A.J. Kreeft @ zaterdag, mei 06, 2006 0 reacties

Het is er dan toch van gekomen

Ook de gemeente Noordoostpolder mag zich gelukkig prijzen met een nieuw College en wat voor een. Zij heeft zichzelf een lijst voorgeschreven van een 29-tal resultaatverplichtingen en een 19-tal inspanningsverplichtingen. Deze laatste is een moeilijk hoofdstuk, daar – zoals het College zelf zegt – “ … het primaat voor het te bereiken doel inhoudelijk en financieel veelal bij anderen ligt, dan wel of slechts met zeer veel moeite objectief gemeten kan worden.” M.a.w. hier kunnen we niets aan doen. Ok, dan maar de resultaatverplichtingen; hierop wil het College over 4 jaar afgerekend worden. Dat is toch pas een flinke uitspraak, zoiets als: ik heb me voorgenomen de komende 4 jaar 29 punten voor u als burger te gaan doen en daar mag u mij op afrekenen. Wow, petje af, grote jongens-praat. En het zijn grote jongens hoor: twee schoolmeesters, twee boeren en een ridder. Wat kan de gemeente nog meer wensen.

Even het lijstje van 29 doornemen, ik heb ze voor u op een rijtje gezet:

* iets invoeren op het moment dat het mag
* in kaart brengen en plan opstellen (2x)
* plan opstellen (3x),uitwerken speerpunten, voorwaarden scheppen, beleidsnota
* (nader) onderzoek (5x), evalueren, beleid evalueren
* opdracht geven
* prestatieafspraken maken, overeenkomsten aangaan, afspraken maken
* partners betrekken bij invoering

Dit zijn de resultaatverplichtingen waarmee men op een regenachtige vrijdagmiddag wanneer het gemeentehuis gesloten is, een A4-tje vol schrijft en aan een ambtenaar geeft. Dit zijn dus op voorhand al gerealiseerde resultaten. Kan niets mis mee gaan, eitje toch?
Maar voor het echte werk heeft het College ook moeilijkere verplichtingen gekozen. Hier komen ze:

* uitvoeren van de Centrumplannen volgens het contract met Provast. Die staan dus al vast, alleen De Deel wordt deze periode niet gedaan, alleen maar plannen
* ontwikkeling ter hand nemen van de Corridor. Is ook niet veel aan te beleven
tijd en budget verlengen van het acquisitiebeleid. Kwestie van voorstellen aan raad
* groei moet gelijk zijn aan het landelijke. Open deur, er staat hier gewoon niets
* realiseren van een aantal zaken binnen het project Andere Overheid. Hier zou wel eens wat leuks uit kunnen gaan komen
* jongerenpanel in het leven roepen
* sluitende begroting

Ik weet niet wat u er van vindt, maar ik vind het redelijk minimaal, het is geen hom, noch kuit, geen vis noch vlees. Van de andere kant wel makkelijk scoren. Laat ik nu nog wat “geheimpjes” vertellen. Het College heeft aangegeven dat men het beleid van het vorige College wil uitvoeren en dat er geen of nauwelijks ruimte is voor nieuw beleid.

Ook dit punt – nieuw beleid - maar eens bekeken

VVV-kantoor (resultaat 36). Hierbij wordt aangegeven dat het College binnen een jaar een kantoor gerealiseerd wilt hebben in Emmeloord. Laat het nu duidelijk zijn, dat de plannen al klaar zijn en dat binnen twee weken het kantoor er kan staan (was overigens al uitgewerkt door het vorige College).

De 19 bruggen (resultaat 8). Het College heeft aangegeven dat ze een plan gaat opstellen voor vervanging van de bruggen, voorzien van een dekkingsplan en uitvoeringsschema. Ook hier weer een schot voor open doel, daar het vorige College dit net heeft vastgelegd.

Centrumplannen (resultaat 16). Het College geeft hier een aantal zaken aan, echter voor het belangrijkste punt (de zgn. angel): het deelproject De Deel is men niet verder gekomen dan “het beginnen met de planvoorbereiding”. Als je dan je oren te luister legt in het gemeentehuis dan hoor je dat de bouw zeker niet zal plaatsvinden in deze periode. Nee, men zou de vingers eens branden.

Jongerenpanel (resultaat 46). Dit punt heeft het vorige College net voor het sluiten van de markt ook gerealiseerd.

Als men dan met de bovenstaande punten kijkt naar het Collegeprogramma, dan moet ik toch wel zeggen dat het erg mager is, waarbij men wel 29 resultaatverplichtingen zijn aangegeven, maar waarbij niet is aangegeven wat voor resultaat men wil, een 5-je of een 8; terwijl er twee schoolmeesters in het College zitten, is het collegeprogramma een rapport waarmee niet over kan naar de volgende groep, maar men krijgt eerst wat taken mee voor de grote schoolvakantie. Heren, maak er eens een echt programma mee, waarop u afgerekend kan worden.

gepost door Henny A.J. Kreeft @ zondag, april 30, 2006